Uyuşuyorum...

Uyuşuyorum...
Son bir haftadır kendimde değilim...
Beynimin uyuşması şu anda sağ tarafımda suratımın hissizliğe vurdu... Baş ağrısı ve yayılan bir uyuşma... Bunu fiziksel olarak hissetmek, bunu hissederken yazmak çok garip...Sanki beynimi ikiye böldüler ve karıncalanma, uyuşma başladı...

Yorgunum çok. İnsanlardan, işten, dert anlatmaktan, dert dinlemekten, çözüm üretmekten, üretememekten,umutlardan, umutsuzluktan, sevinçten, aldatmadan, yalandan, üzüntüden, bıkkınlıktan, yapmacıklıktan yorgunummm.
Yok mu şöyle dürüst insan ya... Ben buyum yerse gelin diyecek karşıma. Çok ucuzladı yaşam.
Herkes karşısındaki salak sanıyor. Sananlar salak aslında. Zeki insanları hafife alıyorlar.
Basıp gitmek istiyorum artık...
İnsanlar ve onların yapmacık gülüşleri beni uyuşturuyor artık ve sıkılıyorum onlardan , onların yaşamlarından, beni içine aldıkları yaşamlardan sıkılıyorum...

Saf dokunulmamış insanlar diliyorum hayatımda... Onlar gelsin bana , onlar benim dostum, arkadaşım, sevgilim olsunlar...