Tutuk bir imza . . .

Bir imza insanın hayatını nasıl değiştirir göreceğim , yakında...
Hayat sanki yavaşladı o an, balıklarım bile yüzmüyorlardı, sabit bakıyorlardı bana doğru. Ne yaptığımın sorgulanmasından belki onlarda yorulmuştu. 13 sene, dile dolay. Alışkanlıkların, aşkın, sevginin yitmesi için yeterli mi ? Ben onu sevdiğim kadar, kimseyi sevmedim henüz. Kimseye onun kadar toleranslı ve anlayışlı olmadım. Kimseye acımadım ona acıdığım kadar. Kimse o olmadı benim için. Hala geçenlerde birileri onun için birşey söylerken, içim gidiyor. Hemen de yüzüme yansıyor;" bak yine sen üzülüyorsun diyorlar". 18 yaşında tanıdım ben onu. Kolay mı ? Hiç kolay değil ayrılmak tabiki . Birde o bunu anlayabilmesi, benim için kolay olmadığını hiçbirşeyin.
Acımın aslında derinde olduğunu ama yapmam gerekenin bu olduğunu. Herkes için en iyisi.
O imza, içimi acıttı. Kağıdı uzatışım yaktı ellerimi. Hiçbirşey son olsun diye başlanmıyor. Devamlılık herdaim güzel, mutlu olunduğunda...
Çaba her zaman,
Sonuç alamadığında, tüketiyorsun, çabaların anlamını yitiriyor...
Yeter diyorsun...
Çok acıtabiliyorum kendimi ve başkalarını ...
Düşüncelerim ve söylemlerin canım acıdığında çok acımasız oluyor...
Kimse tutmasın beni...
Canımıda kimse acıtmasın artık zaten...