An...

Hayatını erteleyen ve zipleyen bir arkadaşımla karşılaştım bugün. 20 sene olmuş onu görmeyeli. 20 sene olmuş inanabiliyor musunuz ? Bir “an” a neler sığar ? 20 seneye aslında ne az şeyi sığdırmışız. Onu acısını içimde hissederek, başladım konuşmaya ;
Onu dinlediğimde sanki ben konuşuyormuşum sandım. Bir tespit bu kadar mı doğru olur ? Ziplenmiş kadınlar yaşıyor, her yerdeler… Ve hala hayatlarını ertelemeye devam ediyorlar. Geçmiş ve geleceğin içinde dolanıp duruyorlar . Ama hayatlarında an yok. Anı tanımıyorlar. An nedir bilmiyorlar. An dan korkuyorlar aslında. Tutkuları ortaya çıkacak diye korkuyorlar…

Anı yaşamaya o kadar ihtiyaçları varken, sadece kaçıyorlar …
Anı yaşamayı öğrenmeye ihtiyaçları var. Koşulsuz, sınırsız, huzurlu ve sevgi dolu anları…
Eyyy ziplenmiş ve hayatları ertelenmiş kadınlar Anı yaşamayı öğrenebilecek misiniz ?