Yalnızlık

Yalnızlığı hem severim, hemde korkarım.Ne yapmayı bilmeden yaşamak, hayat amacını unutmak, insana kendini kaybettiriyor. Kendine ve çevrene acımasız oluyorsun.
Ölmek istiyorsun ama onu bile beceremiyorsun.
Dünyanın en beceriksiz mişin gibi bakıyorsun hayata…
Üzgünüm, kendime ve yaptıklarıma
Kızgınımda ama elden bir şey gelmiyor…
Sanırım ewt buldum ben duygu yorgunuyum…
Yoruldum hem de çok
Kırıldım,üzüldüm ve sıkıldım…
her şeyimde kırılıyor eşya olarak
sanki içimin kırgınlıkları eşyalarıma yansıyor
Çekmecelerime, dolap kapaklarıma,
Bilgisayarıma, telefonuma, kornişime,
Panjuruma,sehpama
Yavaş yavaş hepsi kırılıyor
Benim kalbimin kırıldıgı gibi…
Hayatı tadında yaşamak istedim,
Ne bir tatlı kadar baysın
Ne de bir acı kadar
Acıtsın yüreğimi
Yavaş yavaş olsun
Ama bir enerji içeceği
Gibi ani heyecanlarda versin
Sonra durulsun…
Hiç ekşimesin, hiç kokmasın
Hiç bozulmasın hayat
Tadında olsun…
Ne güzel bir deyimmmdir bu yaa
Tadında olmak
Ayarında bir şey
Bozulmamış bir hayat
Vadesi geçmemiş, ömrü tükenmemiş bir hayat
Kiminin vadesi ne çabuk gelir
Belki onun bu kurtuluşudur
Ama bizler erken gidenin arkasından
Daha çok üzülürüz …
Neden ?

17/08/2007- İzmir